Door de lens van mijn ogen
Door de lens,
Ergens tussen de sterren
In een zwarte, net goed genoeg gevulde ruimte
Daar bungelen wij aan een touwtje van zwaartekracht
Tussen acht planeten en de zon
Leven en draaien wij stelselmatig de dag in

Omheind door landsgrenzen en koude wateren
Beneden rivieren en 14 metrieke eenheden boven zee
Huist een plekje dat ons thuis heet

En door de lens van mijn ogen zie ik je 60 keer,
per seconde
De beelden stromen door
worden onopgemerkt één
En zo kijk ik onbedacht door deze wereld heen
Zie zo nu en dan wat er pal voor mij staat
Omarm dan het gehele plaatje, linkerarm om linkerhelft
rechterarm om rechterhelft
Maar 60 keer 60 keer 60 later
Ben ik dat perfecte plaatje van zo-even allang weer
kwijt

Allang weer kwijt,
Ja allang weer vergeten

Kon ik maar screenshots maken van die op één hoop gedeelde 60 frames per seconde beelden
Kon ik maar live foto’s maken om de beste van die 60 op mijn harddrive op te slaan
Kon ik maar langer stilstaan bij de pracht van deze
Waar de groeven tussen de met klinkers belegde straten authentiek uitstralen
Daar de nacht anders ademt, Verraderlijk stil als klokken
om en om
5 slaan

Konden wij ja konden wij soms maar iets langer stilstaan

Want door de lens van onze ogen zien we je 60 keer,
per seconde

Bewonder de skyline die met het juiste licht op ergens ver van hier lijkt
Zet zinnen op dichtbij als het donkere een zucht over de stad slaakt
de donkere wolken die we met piek van kerken doorkliefen
Waarmee de zonde van het nachtleven de hemel ingestuurd
Zodat in de verte langzaam het licht ontwaakt
En men nog eens rustig de leegte in tuurt
Maar liefst 60 keer
per seconde

Daar waar nieuwe plannen ontstaan, uitgeprint op grote banners
maar niemand oog voor tot ze daadwerkelijk bestaan
Ze informeren wel, maar krijgen nooit echt gehoor, ja zo lopen jij er dagelijks langs
opgeplakt op gevels die klaarblijkelijk niet jou zijn
En toch koester jij de muur die hardop naar je roept
goedemorgen vriend
Tot straks
niet meer

En door de lens van onze ogen zien we je 60 keer,
per seconde

Hier zijn
Burgerinitiatieven als lijm tussen uitersten groen geworden
Waar degeen links duikt in de geur van betontuinen
Kleurt voor rechts enkel groen
Allebei bang voor wat buiten; nee ik word liever niet gezien
Dus sluit het rolgordijn
Of plant de ingang van mijn kijkdoos vol
Maar met de ligging van mijn zonnepanelen
Open ik nog iedere dag mijn armen naar jou
Wil je vandaag samen naar het leven kijken?

Dan schijnen we blikken op onze visie,
Maken we samen screenshots
Die we dan zien tot de morgen valt
Plak jij ze nog één keer op,
daar waar ik het vergat

Zo’n 60 keren
per seconde